Η χρήση greeklish επεκτείνεται και εκτός των κινητών

Του Θανάση Τσιγγανά
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Πριν από τρία χρόνια, μια έρευνα του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας είχε χτυπήσει το πρώτο καμπανάκι κινδύνου για τη χρήση των greeklish, τη γραφή (ελληνικές λέξεις γραμμένες με λατινικούς χαρακτήρες) που χρησιμοποιούν κυρίως οι νέοι στα κινητά τηλέφωνα και στο Διαδίκτυο. Η ορθογραφία, σύμφωνα με την έρευνα, ήταν το πρώτο θύμα των greeklish, καθώς η χρήση τους επιδρά αρνητικά στην ορθογραφική ικανότητα των μαθητών.
Περίπου 7 στους 10 μαθητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση διαπιστώθηκε ότι τα χρησιμοποιούν, με αποτέλεσμα στα γραπτά οι τόνοι και τα σημεία στίξης να χάνονται, να συνδυάζονται ελληνικά και λατινικά στοιχεία, να φουντώνουν τα ορθογραφικά λάθη (ο αντί ω), τα φωνητικά λάθη (κς αντί ξ) και η σύντμηση των λέξεων να έχει μορφή... καταιγίδας (dld αντί «δηλαδή», tpt αντί «τίποτα», tespa αντί «τέλος πάντων»).
Στο (ελληνικό) Διαδίκτυο σήμερα μαίνονται μάχες στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και οι πολέμιοι των greeklish απαιτούν στις συνομιλίες από τους άλλους χρήστες να μη σκοτώνουν την ελληνική γλώσσα. Τα greeklish ή ellinika –τα οποία δεν έχουν ακόμη απασχολήσει την Πολιτεία– έχουν βγεί από τα κομπιούτερ και τα κινητά, καταλαμβάνοντας νέους χώρους, αφού δεν είναι πια σπάνιο να τα δει κανείς σε προειδοποιητικές πινακίδες, π.χ. το APAGOREYETAI H EISODOS.
Πολλοί χαρακτηρίζουν το φαινόμενο «τη μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής μετά την κακογουστιά». Η τηλεοπτική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» κήρυξε πόλεμο στα greeklish, τα οποία ο καθηγητής Γλωσσολογίας κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης θεωρεί «τον καλύτερο δρόμο αποξένωσης για την εικόνα της λέξης». «Πολύ καλά κάνουν όσοι επιμένουν στο Διαδίκτυο για τη χρήση του ελληνικού πληκτρολογίου», επισημαίνει στην «Κ» ο καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ κ. Χρ. Τσολάκης. Ομως, η λύση για την αντιμετώπιση του φαινομένου δεν βρίσκεται στο Διαδίκτυο, αλλά στο σχολείο. «Αυτές οι μείξεις είναι πολύ φυσικό να γίνονται», λέει ο καθηγητής, «όπως γινόταν στην αρχαιότητα με τα αρχαία ελληνικά και τα ελληνικά εκείνης της εποχής, που ήταν διεθνής γλώσσα». Έχουμε να κάνουμε με τις λεγόμενες τυπικές γλώσσες κι εκείνο που κυριαρχεί είναι η μεταφορά του μηνύματος χωρίς καθυστερήσεις. Οι νέοι δεν θέλουν να λένε πολλά, κι αυτό είναι καλό. Από την άλλη, αναμειγνύουν τα greeklish με την ελληνική γλώσσα, με λέξεις από άλλες γλώσσες, με δικά τους λεκτικά κατασκευάσματα και εθίζονται σ' αυτό. Το σχολείο δεν πρέπει να επιτρέψει την είσοδο αυτών των λέξεων στη σχολική γλώσσα.
Τα greeklish, καταλήγει ο κ. Τσολάκης, «είναι μια ιδιόλεκτος από τις πολλές που έχουμε στη γλώσσα μας. Δεν την καταστρέφει, αλλά σαν νέο παιχνίδι είναι δελεαστικό για τα παιδιά, και το σχολείο πρέπει να λάβει τα μέτρα του. Η γλώσσα μας δεν κινδυνεύει από τα greeklish, αλλά από την έλλειψη παιδείας».

[πηγή: εφημ. Η Καθημερινή, 18/6/2011]

Τα greeklish βλάπτουν την ορθογραφία

Αρνητικά επιδρά στην ορθογραφική ικανότητα των μαθητών η ευρέως διαδεδομένη χρήση των greeklish μέσω κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου, σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, που διεξήχθη σε μαθητές όλων των βαθμίδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Στην έρευνα που διενήργησε το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (κατά τη σχολική χρονιά 2008-09), τόσο σε μαθητές όλων των βαθμίδων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε σχολεία της Κοζάνης (Γυμνάσιο, Λύκειο, ΕΠΑΛ) όσο και σε φιλολόγους, διαπιστώνεται ότι, η διαδεδομένη χρήση των greeklish, που ξεκινά ακόμη και από το δημοτικό, οδηγεί στην αύξηση των ορθογραφικών τους λαθών στα γραπτά του σχολείου.

Τα είδη των λαθών των μαθητών αφορούν κυρίως την παράλειψη τονισμού ή σημείων στίξης και τη χρήση αγγλικών σημείων στίξης, το συνδυασμό ελληνικών και λατινικών γραμμάτων σε μία λέξη, ορθογραφικά λάθη (π.χ. ο αντί για ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στους φθόγγους π.χ. κς αντί για ξ), καθώς, επίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa αντί τέλος πάντων, tpt αντί για τίποτα, dld αντί για δηλαδή κ.α.).

Επίσης οι φιλόλογοι δήλωσαν ότι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σε greeklish σε γραπτά του σχολείου σε ποσοστό 64,3% και ότι παρατηρήθηκαν και μη αναμενόμενα λάθη, όπως αλλαγή χρόνου ή προσώπου στα ρήματα, αλλαγή πτώσης στα ουσιαστικά, αντικατάσταση λέξης με άλλη, με εντελώς διαφορετική σημασία.

Ακόμη σύμφωνα με την έρευνα, ποσοστό 77,4% των μαθητών χρησιμοποιούν τα greeklish, με αξιοσημείωτη αύξηση χρηστών από το γυμνάσιο στο λύκειο. Οι μαθητές που παραδέχτηκαν ότι τα χρησιμοποιούν στο γυμνάσιο φτάνουν το 67,8%, στο ΕΠΑΛ το 70,2% και στο ΓΕΛ 88,5%. Απ' αυτούς, περίπου το 50% τα χρησιμοποιούν από δύο έως και περισσότερα χρόνια, ενώ πάνω από το 63% τα χρησιμοποιεί καθημερινά ή πολλές φορές τη μέρα.

Επιπλέον το 19% των μαθητών της Α’ και το 51,6% της Β’ τάξης του Γυμνασίου δήλωσε ότι χρησιμοποιεί τα greeklish τουλάχιστον δύο χρόνια, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, η χρήση τους ξεκινά από το δημοτικό. Οι μαθητές δήλωσαν ακόμη πως πέρα από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας (sms 52,8%, e-mail 78,2%, chat-forum 84,7%, smartphone 16,1%, pda 13,7%) χρησιμοποιούν τα greeklish και σε χειρόγραφα (προσωπικές σημειώσεις, σχολικές εργασίες, σημειώματα κ.α.) σε ποσοστό 15,7%.

Οι λόγοι χρήσης του συγκεκριμένου τρόπου γραφής είναι κατά τους μαθητές η συνήθεια, σε ποσοστό 83,9%, η εξοικονόμηση χρόνου (75,8%), επειδή το θεωρούν χρήσιμο ή βολικό εργαλείο (71,4%), για την αποφυγή ορθογραφικών λαθών (38,7%) και ... επειδή είναι μόδα (33,9%).

Τέλος στην ίδια έρευνα, το 58,5% των μαθητών θεωρεί ότι η χρήση των greeklish απειλεί την ελληνική γλώσσα, ενώ την ίδια άποψη έχει μόνο το 64,3% των φιλολόγων, ενώ το 53,6% έχει παρατηρήσει αύξηση των ορθογραφικών λαθών σε μαθητές, που παλαιότερα παρουσίαζαν καλύτερες επιδόσεις στο γραπτό λόγο.

(Πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ)

[πηγή: εφημ. Ελευθεροτυπία, 7/9/2009]

Η θαυμαστή καινούργια εγγραμματoσύνη

Του Γιάννη Ανδρουτσόπουλου
«Γεια σου, από που μιλάς???» Ο Τάσος κάνει chat. Εδώ και λίγα λεπτά επικοινωνεί σε τέσσερα κανάλια ταυτόχρονα, ανοίγοντας την κουβέντα πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. Τα ορθογραφικά λάθη, τα γράμματα που λείπουν ή πληκτρολογούνται διπλά, καθόλου δεν μετριάζουν την επιτυχία του. Εξάλλου, κανείς δεν τα προσέχει ιδιαίτερα, καθώς οι συμμετέχοντες είναι απορροφημένοι από τη ροή των μηνυμάτων που κυλούν με ταχύτητα στην οθόνη. Μια σκηνή χαρακτηριστική για το νέο ρόλο της εγγραμματοσύνης στο διαδίκτυο.

Ανεπίσημη γραφή

Η εγγραμματοσύνη -κατοχή και χρήση γραπτού λόγου- είναι θεμέλιο στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Ωστόσο, η ενεργός χρήση της γραφής ήταν μέχρι πρόσφατα περιορισμένη στο σχολείο, τις σπουδές και σε ορισμένες επαγγελματικές κατηγορίες: παλαιότερα ήταν οι «γραφιάδες», σήμερα οι δάσκαλοι και επιστήμονες, δικηγόροι και δημοσιογράφοι.

Με τα ηλεκτρονικά μέσα, ο γραπτός λόγος εισβάλλει στην ιδιωτική σφαίρα και την καθημερινή ζωή. Τούτο ισχύει και για κοινωνικές ομάδες που μέχρι τώρα δεν είχαν στενή σχέση με τη γραφή. Για τον Τάσο, που είναι ειδικευμένος εργάτης οικοδομών, η ηλεκτρονική επικοινωνία είναι ο μόνος τομέας όπου ο γραπτός λόγος χρησιμοποιείται τακτικά. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έχει τόσο επαγγελματικές όσο και ιδιωτικές χρήσεις, ενώ ειδικά το chat είναι εξ αρχής ορισμένο ως ανεπίσημος λόγος.

Γραφή και διάλογος

Η ανεπίσημη εγγραμματοσύνη στο διαδίκτυο είναι πάντοτε διαλογική, κύριος στόχος της είναι η σύναψη και η διατήρηση κοινωνικών σχέσεων. Η πιο διαδεδομένη μορφή της, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ταλαντεύεται ανάμεσα στην επιστολή και το τηλεφώνημα. Τα μηνύματα που στέλνει π.χ. ένας φοιτητής εξωτερικού στα φιλαράκια του λειτουργούν ως επιστολές ή καρτ-ποστάλ, μόνο που το διαδίκτυο κάνει την επικοινωνία πυκνότερη (και οικονομικότερη). Σε άλλες περιπτώσεις, το ηλεκτρονικό μήνυμα μάλλον αντικαθιστά το τηλέφωνο, όπως όταν κλείνεις ραντεβού για έξοδο ή σχολιάζεις τα ματς της Kυριακής.
Παράλληλα, η τεχνική υποδομή του διαδικτύου διαμορφώνει και συσχετισμούς επικοινωνίας χωρίς άμεσο ιστορικό προηγούμενο: Τα fora, γνωστά και ως «κυβερνο-συζητήσεις», επιτρέπουν την ανταλλαγή απόψεων πάνω σε ορισμένο θέμα, οι λίστες την ανταλλαγή μηνυμάτων ανάμεσα σε πολλούς συνδρομητές. Δεν είναι παράξενο ότι πολλά fora βαφτίζονται «καφενεία», «στέκια» ή «παρέες». Είναι χώροι αβίαστου διαλόγου, με θέματα και ύφος που δεν αποκλείουν το σοβαρό, αλλά συχνά κυμαίνονται από το παιγνιώδες στο παθιασμένο.
Η συμμετοχή σε fora, λίστες και chat είναι χρονοβόρα. Ο τακτικός θαμώνας διαβάζει δεκάδες μηνύματα την ημέρα και κάνει απανωτές επισκέψεις στα αγαπημένα του ηλεκτρονικά στέκια. Αναπτύσσει έτσι ένα είδος σημειωτικής ρουτίνας που οργανώνει την καθημερινότητα στο γραφείο και οδηγεί συχνά στη σύσταση και διατήρηση μιας κοινότητας. Η έννοια της «κοινότητας στο διαδίκτυο» (virtual community) συχνά παρερμηνεύεται ή χρησιμοποιείται με κριτήρια εμπορικά. Ωστόσο, τέτοιες κοινότητες υπάρχουν κάθε φορά που κάποιοι συναντιούνται τακτικά σ' έναν ηλεκτρονικό τόπο, διαμορφώνουν κοινά θέματα και αποθέματα γνώσης, αναπτύσσουν κοινές συμβάσεις επικοινωνίας και κοινούς τρόπους γραφής.

Προφορική σύλληψη

Οι ιδιαίτερες συνθήκες της εγγραμματοσύνης στο διαδίκτυο έχουν επιδράσεις στην υφή της γλώσσας. Ένα σημαντικό μέρος τους συνοψίζεται με τον όρο «προφορική σύλληψη». Το λογοτεχνικό ή επιστημονικό κείμενο απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και αλλεπάλληλες διορθώσεις. Είναι γραμμένο για να μείνει και να διαβαστεί από πολλούς. Αντίθετα, το ηλεκτρονικό διαλογικό κείμενο συντάσσεται υπό πίεση χρόνου, απευθύνεται σε λίγους και οικείους και είναι κατά κανόνα φευγαλέο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι οπαδοί του chat αναφέρονται στο χόμπι τους με την λέξη «μιλάω». Η επικοινωνία τους είναι μεν γραπτή, αλλά οι συνθήκες της βρίσκονται κοντύτερα στον αυθόρμητο διάλογο.
Η προφορική σύλληψη ξεκινά με το συνολικό στήσιμο του κειμένου. Ιστορικά, ο γραπτός λόγος εξελίχθηκε για να λειτουργεί δίχως συμφραζόμενα. Σήμερα, το ηλεκτρονικό μήνυμα επιστρέφει σε αυτά. Kαθώς είναι κομμάτι ενός εξ αποστάσεως διαλόγου, η κατανόηση στηρίζεται σε ό,τι ειπώθηκε προηγουμένως. Έτσι, η δυνατότητα να παρατεθεί το αρχικό μήνυμα στην απάντηση, γίνεται βασικό στοιχείο οργάνωσης του λόγου.
Ιδιαίτερα σε περιστάσεις πυκνής επικοινωνίας, το μέγεθος του κειμένου μειώνεται δραματικά. Ολόκληρο το μήνυμα μπορεί κάλλιστα να αποτελείται από μία μονάχα πρόταση, η προσφώνηση και ο αποχαιρετισμός καταργούνται. Το λεξιλόγιο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας ενσωματώνει εκφράσεις της καθημερινής γλώσσας και στοιχεία από τον κώδικα της κάθε παρέας. Ιδιαίτερα το chat, όπου η ταχύτητα της συνδιαλλαγής επιβάλλει γλωσσική οικονομία, χαρακτηρίζεται από άφθονα λάθη (π.χ. στην πληκτρολόγηση) και συντομογραφίες όπως «τπτ» (τίποτε).
Επιπλέον, ο διάλογος με το πληκτρολόγιο οδηγεί σε μια σειρά από καινοτομίες στη χρήση του γραπτού κώδικα. Στο διαδίκτυο δεν βλέπεις ούτε ακούς τον συνομιλητή σου. Έτσι, οι επικοινωνούντες εφευρίσκουν νέους τρόπους για να υποδηλώσουν ότι φωνάζουν ή χαμογελούν, ότι είναι ξαφνιασμένοι, οργισμένοι ή ενθουσιασμένοι. Παίρνοντας έμπνευση από τα κόμιξ, επαναλαμβάνουν γράμματα και σημεία στίξης (έλα ρεεεεεεεεεεε!!!), χρησιμοποιούν αστερίσκους για να δηλώσουν έμφαση (είναι *φανταστικό*) και κεφαλαία όταν ΦΩΝΑΖΟΥΝ. Η πιο γνωστή καινοτομία είναι τα λεγόμενα emoticons που αναπαριστούν ένα χαμογελαστό :-) ή λυπημένο :-( πρόσωπο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το διαδίκτυο αλλάζει το ρόλο της εγγραμματοσύνης στη ζωή μας. Μέσα σε μία μόνο γενιά, ένα νέο γένος γραπτού λόγου αναδύεται, με νέες λειτουργίες και συμβάσεις. Σε αντίθεση με τη σχολική έκθεση και την επαγγελματική επιστολή, οι συμβάσεις αυτές δεν ορίζονται από μία αυθεντία, αλλά διαμορφώνονται εκ νέου σε κάθε ηλεκτρονική παρέα.
Η ανεπίσημη γραφή του διαδικτύου δεν καταργεί τα παραδοσιακά είδη γραπτού λόγου, αλλά τα συμπληρώνει. Όσο η γραπτή επικοινωνία γίνεται πυκνότερη, τόσο η δεξιότητά μας στη γραφή διαφοροποιείται ανάλογα με τις περιστάσεις. Ταυτόχρονα, η ιδιωτική επικοινωνία στο διαδίκτυο είναι ελεύθερη να αγνοήσει τους παραδοσιακούς μηχανισμούς γλωσσικού ελέγχου. Η φιλολογική κριτική για την «ποιότητα της γλωσσικής έκφρασης» στο διαδίκτυο σίγουρα δεν θα αποτρέψει τον Τάσο από την αγαπημένη του ηλεκτρονική κουβέντα.

Ο κ. Γιάννης Ανδρουτσόπουλος είναι επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Γερμανικής Γλώσσας στο Μάνχαϊμ.

[πηγή: εφημ. Η Καθημερινή, 14/10/2001]

"1984" Μια προφητική ταινία

1984 - Video Dailymotion

Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη, του Μαρκ Μαζάουερ

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.

Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! " Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α' Παγκόσμ ιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτεςαποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.

Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο- ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός
ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.

Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσ ει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη. Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.

Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

*Άρθρο του Μαρκ Μαζάουερ στους New York Times. O Μ. Μαζάουερ είναι Βρετανός
ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ. Η
μετάφραση του κειμένου έγινε από την εφημερίδα "Το Βήμα".

APURIMAC ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ Mi Ultimo Tango en Atenas Officia Video

Η Ελληνική προσφορά στην Ευρώπη και τον κόσμο

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα της Καβάλας «Χρονόμετρο» το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2006 στην στήλη «Με την ματιά ενός φοιτητή», στην οποία γράφει ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου
. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μια κοινότητα με σκοπό την πολιτική, οικονομική και νομισματική ένωση των χωρών που την απαρτίζουν. Από το 1981 στην ένωση αυτή προσχώρησε και η Ελλάδα, υποσχόμενη να βοηθήσει με κάθε τρόπο για την πρόοδο και την εξέλιξη των χωρών της Ευρώπης. Η ιδιαιτερότητα του ελληνικού κράτους, του δίνει το δικαίωμα να μπορεί να προσφέρει πολλά, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο.
          Αρχικά, η μοναδικότητα της Ελλάδας στην Ευρώπη συνίσταται στον πολιτισμό της. Η χώρα οφείλει να προβάλλει τη μακραίωνη ιστορία και τον γενικότερο πολιτισμό της, αφού αυτά «σφράγισαν» την πορεία της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και να το θέσει, υπενθυμίζοντάς τα, ως πρότυπο για την χάραξη της ενιαίας πορείας των υπόλοιπων κρατών.
          Έπειτα, η ύπαρξη της ελληνικής γλώσσας ως αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμού, θα πρέπει να καλλιεργηθεί και να διαδοθεί μέσω οργανωμένων προσπαθειών εκμάθησής της στις Ευρωπαϊκές χώρες. Η συμβολή αυτής της γλώσσας υπήρξε μια μοναδική προσφορά για τις γλώσσες των υπόλοιπων κρατών και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να λησμονηθεί.
          Στη συνέχεια, η ορθοδοξία, με τις αξίες της οικουμενικότητας που την χαρακτηρίζουν, θα πρέπει να διατηρηθεί και να καλλιεργηθεί από τη μόνη ορθόδοξη χώρα της Ευρώπης, την Ελλάδα. Γι’ αυτόν τον λόγο η Ελλάδα θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ της Ευρωπαϊκής κοινότητας και των υπόλοιπων ορθόδοξων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
          Επίσης, θα ήταν μια σημαντική παράλειψη να μην αναφερθούμε στην γεωγραφική θέση της χώρας μας. Η θέση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί μια ιδιαιτερότητα, αφού θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μέσω αυτής, εμπορικές σχέσεις της Ένωσης με την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική. Επιπλέον, η θέση της χώρας μας στα Βαλκάνια θα μπορούσε να αποτελέσει καταλύτη στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής.
          Συμπερασματικά, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η προσφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη και τον κόσμο είναι σημαντική και πολύτιμη, αλλά οφείλουμε ως χώρα, αυτά τα στοιχεία που συμβάλλουν σ’ αυτή την προσφορά να τα περιφρουρήσουμε, να τα διαφυλάξουμε και να τα προβάλλουμε.